تحلیل و ارزیابی وضعیت کاربری اراضی شهری با تأکید بر پایداری کاربری مسکونی (مورد مطالعه: شهر سامان)

        امروزه جهت ارائه تصویری گویا ازنظر سیمای شهری و هم­چنین تخصیص فضای شهری به کاربردهای مختلف موردنیاز در طی زمان و در جهت رسیدن به اهداف توسعه‌ی شهری ارزیابی چگونگی کاربری اراضی شهری امر مهمی به شمار می‌رود چراکه نشان‌دهنده نقاط قوت و ضعف در کمیت و کیفیت کاربری اراضی شهری می‌باشد، مطالعه دیدگاه‌های مختلف در مورد کاربری اراضی شهری نشان می‌دهد که دیدگاه توسعه پایدار به کاربری اراضی از اهمیت شایانی برخوردار می‌باشد چراکه به لحاظ ساختاری بر اصل عدالت در توزیع فضایی کاربری‌ها در شهر تأکید می‌کند هدف این پژوهش تحلیل و ارزیابی کمی و کیفی کاربری اراضی شهری با تأکید بر پایداری کاربری مسکونی در شهر سامان می‌باشد، این پژوهش بر اساس ماهیت از نوع پژوهش‌های کاربردی- توسعه ای است و روش انجام این پژوهش توصیفی تحلیلی می‌باشد، در این پژوهش جهت ارزیابی کمی کاربری‌ها به مقایسه سرانه کاربری‌ها در وضع موجود و مقایسه این سرانه‌ها با طرح تفضیلی پرداخته‌شده است و جهت ارزیابی کیفی کاربری‌ها از دو ماتریس سازگاری و همجواری مطلوب کاربری‌های شهری با کاربری مسکونی، از توابع نرم‌افزار ARCGIS و مدل تحلیل شبکه ANP استفاده گردیده است، یافته‌های پژوهش حاکی از آن است که گرچه به لحاظ کمی کاربری مسکونی در شهر سامان سرانه مطلوبی دارد اما به لحاظ کیفی کمبود خدمات شهری امری محسوس می‌باشد و عدم تعادل فضایی و نابرابری در توزیع خدمات شهری و کاربری‌ها در نواحی چهارگانه این شهر مشهود می‌باشد